Israel verslag deel 3: De dorre vlakten der woestijnen zal zich verblijden eindeloos, De Hand des Heren kwam tot mij

De Herrijzenis van Israel, Ezechiel 37 vs 1 t/m 14:

De hand des Heren kwam tot mij en de Here voerde mij in een geest naar buiten en zette mij neer in een dal; dat was vol beenderen, Hij deed mij daar aan alle kanten omheen lopen en zie, zij lagen in grote menigte door het dal verspreid, en zie zij waren zeer dor. En hij zeide tot mij: mensenkind, kunnen deze beenderen herleven? En ik zeide Here Here, Gij weet het .Toen zeide hij tot mij; Profeteer over deze beenderen en zeg tot hen ; gij dorre beenderen , hoort het woord des Heren , Zo spreekt de Here Here tot deze beenderen ; Zie ik breng geest in u , en gij zult herleven ; ik zal spieren op u leggen, vlees op u doen komen , u met een huid overtrekken, en geest in u brengen zodat gij herleefd ; en gij zult weten dat ik de Here ben. Ik nu profeteerde zoals hij mij bevolen had , en zodra ik profeteerde ontstond er een geruis, en zie , een beweging, en de beenderen voegden zich aaneen zoals zij bij elkander behoorden ;ik zag toe , en zie er kwamen spieren op , en vlees , en er trok een huid overheen ; maar geest was er nog niet in hen Daarop zeide hij tot mij ; profeteer tot de geest . profeteer mensenkind en zeg tot de geest ; zo zegt de Here Here ; kom van de vier windstreken . o geest , en blaas in deze gedoden , zodat zij herleven . Toen profeteerde ik , zoals hij mij bevolen had en de geest kwam in hen en zij herleefden en gingen op hun voeten staan een geweldig groot leger . Voorts zeide hij tot mij ; mensenkind . deze beenderen zijn het gehele huis Israels . Zie zij zeggen Onze beenderen zijn verdord en onze hoop is vervlogen; het is met ons gedaan Daarom profeteer en zeg tot hen ; Zo zegt de Here Here ; Zie ik open uw graven en zal u uit uw graven doen opkomen , o mijn volk , Ik zal mijn Geest in u geven , zodat gij herleeft en ik zal u doen wonen in uw land; en gij zult weten . dat ik de Here , het gesproken en gedaan heb, luid het woord des Heren.

’s Morgens waren we om 8 uur met de bus vertrokken naar de Massada (zie foto’s onder dit bericht). Daarna zouden we naar de Shulamit waterval bij Engedi gaan en vervolgens naar de dode zee. Daaarna zullen we doorrijden naar Jericho en zullen we onderweg nog de doopplaats bezoeken van Johannes in de rivier.

Het zou een dag worden met een veelbelovend overvol programma, ieder programma punt komt weer een apart verslag van zodat er ook de nodige foto’s geplaatst kunnen worden.

Bij de Massada aangekomen gingen we eerst een gebouwtje binnen daar was ook een restaurant daar zouden we gaan koffie drinken als we weer terug kwamen er werden toegangskaarten en consumptiebonnen uitgedeeld. Met de kabelbaan gingen we naar boven er is ook een mogenlijkheid om te voet er naar toe te gaan via het slangenpad maar daar hebben we maar niet voor gekozen dat zou dan wel extra vermoeiend zijn geweest; we moesten toch al genoeg klimmen en dalen.

Bovengekomen gingen we al klimmend en wandelend daar een plaats waar we onder een groot zeildoek konden gaan zitten. Er was een waterplaats met kranen waar we onze waterflesje s konden vullen, er werd ons door Avner met klem aangeraden om veel te drinken. In de bus konden we flesjes water bij hem kopen, we konden beter te veel dan te weinig drinken daar we veel transpireerden want het was warm – 30 a 32 graden – en dan maar lopen en klimmen door dat steenachtige gebied… We kregen het bijzondere verhaal te horen wat zich heeft afgespeeld in het jaar 73 het was allemaal heel erg interessant, er werd door Avner veel verteld wat ik lang niet allemaal heb kunnen onthouden. Ik vond op internet iets waar ik veel dingen kon terugvinden die heb ik op mn blog gezet.

De Massada
Ong 4 km ten westen van de dode zee in de woestijn van Juda ligt de rotsvesting Massada Hij rijst 40 meter boven het niveau van de Middellandse Zee uit en ligt dus 440 meter boven het oppervlak van de Dode Zee, tegenover de bergen van Moab * en het witte schiereiland ‘Halasjon’ (de Tong). Het plateau heeft een lengte van 600 meter en een breedte van 240 meter. Het is afgesneden van de bergketen door diepe ravijnen. U kunt via drie wegen boven op de vesting komen: te voet, zoals de Romeinen vanuit Arad, aan de westzijde over de oprit; te voet over het ‘Slangenpad’ aan de oostzijde, dat bij de halte van de kabelbaan in het dal begint en zich met haarspeldbochten de helling opslingert.

De hogepriester Alexander Jannai was de eerste die in het midden van de 2de eeuw voor Christus een vesting bouwde op de top van de Massada. In het jaar 40 voor Chr. bouwde Herodes de Grote een kolossaal schitterend fort op de top van Massada en volgens zijn eigen zeggen “versterkt om zichzelf tegen de joden te beschermen voor het geval dat ze zouden proberen hem af te zetten”. Hij verfraaide het tot een residentie voor het geval dat zijn koninkrijk hem door Marcus Antonius zou worden ontnomen. De vesting werd versterkt door een 6- meter hoge muur met 38 torens elk ongeveer 25 meter hoog. Binnen de muren bevonden zich voorraadschuren, kazernes, grote waterreservoirs, wapenopslagplaatsen, en allerlei andere koninklijke voorzieningen. Het was een meesterwerk op het gebied van vestingbouw. Massada is een heiligdom geworden voor de joden omdat zich hier één van de meest dramatische episoden in hun lange geschiedenis afspeelde.

In het jaar 70 na Chr., toen de Romeinen het hele land Palestina veroverd hadden en Jeruzalem tot een ruïne hadden gemaakt, trok een groep joodse patriotten o.I.v. Eleazar Ben Yair op naar Massada, overrompelde het Romeinse garnizoen en nam Massada in. Later voegde zich bij hen een andere groep, die aan gevangenschap in Jeruzalem ontkomen was. Zij waren vast besloten hun strijd tegen de Romeinen voort te zetten en maakten van Massada een basis voor hun guerrilla. In het jaar 72 besloot Silva, één van de generaals van Titus, deze vesting tot elke prijs te veroveren. Met zijn beste soldaten, de keurtroepen van het 10de legioen, hulptroepen en duizenden gevangenen, die water moesten dragen en schansen opwerpen, trok hij op naar de rots Massada. Silva bereidde zich voor op een langdurig beleg, legde een 5-km lange schans aan rond de vesting. Op strategische punten sloeg hij acht militaire kampen op; overblijfselen hiervan zijn vandaag de dag nog steeds te zien. Massada werd hierdoor volledig afgesloten en de joodse strijders waren totaal afgesneden van de rest van de wereld. Maandenlang probeerden de Romeinen het fort te bestormen, maar werden teruggeslagen, omdat de joden zich met de moed der wanhoop verdedigden. Toen de Romeinen zagen, dat de bestorming niet lukte, bouwden zij een aarden wal tegen het fort en slaagden er zo in een bres in de muur te slaan. Dit was het begin van het einde. De verdedigers probeerden door middel van een binnenmuur van aarde met hout versterkt stand te houden, maar de Romeinen staken deze in brand door gebruik te maken van brandende fakkels.

De leider van de joden, Eleazar Ben Yair, voorzag dat de Romeinen hen de volgende morgen zouden bereiken. Hij verzamelde zijn mensen om zich heen en hield een van de meest dramatische redevoeringen uit de geschiedenis: “Het leven is een ramp, niet de dood. In de dood zijn alle mensen gelijk. Hetzelfde lot wacht de lafhartige en de moedige. Kunnen wij de smaad van slavernij verdragen? Kunnen wij toezien dat onze vrouwen onteerd worden en onze kinderen geknecht? Nu wij nog vrij zijn en in het bezit van onze zwaarden, laten wij ze gebruiken om onze vrijheid te behouden. Laat ons sterven als vrije mensen omringd door onze vrouwen en kinderen. Laten wij ons haasten. Eeuwige roem zal ons ten deel vallen, wij hebben de prijs uit de handen van onze vijanden gegrist en hun niets anders om over te triomferen overgelaten dan de lichamen van diegenen, die de dood verkozen door eigen hand.” Zo beschreef Josephus het tragische einde van 960 mensen, die verkozen zelfmoord te plegen in plaats van zich over te geven aan hun vijanden. Nadat de mannen hun vrouwen en kinderen hadden gedood, werden door het lot tien mensen aangewezen om de anderen te doden. Iedereen die nu gekozen werd om gedood te worden legde zich neer naast de lichamen van zijn vrouw en kinderen, zichzelf overgevend aan de handen van diegene die hem moest doden. Nadat de tien mannen hun afschuwelijke taak volbracht hadden, lieten zij het opnieuw aan het lot over wie van hen de andere negen zou doden.

Massada en de houding van deze radicale Zeloten hebben in het huidige Israël een grote symbolische betekenis. ‘Massada mag nooit meer vallen,’ is een uitspraak die is opgenomen in de door de soldaten af te leggen eed.

* Moab. Daar waren Naoomi en haar gezin gaan wonen toen er hongersnood was in Israel. Hun zonen Machlon en Giljon trouwden daar met moabitiche vrouwen Ruth en Orpa. Haar man Elimelech stierf daar en later ook haar zonen Machlon en Giljon. Met Ruth keerde Naoomi terug naar Bethlehem Orpa keerde terug naar haar volk. (Ruth, 1e hoofdstuk)

Toen we daar een tijdje hadden rondgelopen en hier en daar ook gezeten hadden hebben we ook een maquette gezien van het fort van Herodes , en we liepen ook door de overblijfselen van dat fort. Herodes was daar naar toe gevlucht omdat hij in gevaar was. We liepen ook door de overblijfselen van het paleis van Herodes, de resten van een badhuis en de synagoge. We liepen weer terug naar de kabelbaan waarmee we weer naar beneden gingen. In het restaurant aan de voet van het massada-gebergte gingen we koffiedrinken en maakten ons weer klaar voor het volgende programmapunt: een mooie wandeling naar de Shulamit waterval bij EinGedi.

Lied 661 uit de bundel Joh de Heer heb ik op mn hart
De dorre vlakten der woestijnen zal zich verblijden eindeloos;
De zandzee zal herschapen schijnen, want bloeien zal zij als een roos.
Van heil’-ge vreugde zal zij beven, door-tinteld van een heerlijk leven,
Dat nimmermeer verwelken zal.
Zij zal de wonderen des Heren aanschouwen en zijn grootheid eren
met jubelend triomf-geschal.

Versterk dan nu de slappe handen en zet hem vast de wank’kle voet !
Zeg tot die zucht in pijn en en banden; “Vreesachtige, heb goede moed!”
De redder nadert ten gerichte; van Zijn aanbidd”lijk aangezichte
Straalt waarheid en barmhartigheid
Hij zal u leiden en vergelden ; de boeien breken , die u knelden,
Hij, Die u uit het diensthuis leidt.

Dan ziet het oog des blindgeboren” Uw schepping in haar zomergloor,
Dan dringen tot des doven oren Uw godd”lijke oraak’len door.
De kreup’ple zal van vreugde springen, de sprakeloze tong zal zingen
Hosanna’s meng”lend tot Uw lof;
En stromen levend water spreiden hun zilv’ren beekjes door de heiden|
Zo fris als eens in Edens hof!

Waar eens venijn’ge slangen kropen, de draken huisden in t’moeras’
Daar gaan nu purp’ren rozen open , daar fluit de leeuw’rik tussen ’t gras;
Daar wordt voor s Heren gunstgenoten een welgebaande weg ontsloten
In liefelijke zonneschijn
Dat pad , waar Hij hun voor zal treden, de zwaksten steunende
op hun schreden, Zal heil’ge weg geheten zijn!

Daar wemelen geen schrikgedrochten, daar rukt geen felle woudleeuw aan,
Terwijl des Heren vrijgekochten bij duizenden naar Zion gaan.
Zij jubelen in blijde reien; zij kronen t’hoofd met groene meien,
Een eeuw’ge blijdschap is hun kroon,
Zij voelen zich van Gods geslachte ; verstomt is nu de laatste klachte ;
En alle kommer weggevloon !

Hartelijke groeten van Annet v.d.Meij heel veel liefs de Here bevolen