Weekverslag – zaterdag 25 juni

Maandag 20 juni moest ik ’s morgens al in het ZH zijn om een longfoto te laten maken. Om half 11 had ik een afspraak bij prof Nortier op afd Oncologie maar nog eerst weer een bloedprik. Niet zo slim om dit nu pas te horen, waarom vertellen ze mij niet alles gewoon van te voren zodat je weet wat je moet doen. Al die achterafmededelingen vind ik maar lastig en vermoeiend. Toen we op het punt stonden om van huis te gaan nog zo’n achteraftelefoontje over één of andere injectie wat niet meer in mn hoofd past. We hebben geen tijd meer we moesten weg laten ze dat daarginds aan de balie maar gaan bespreken, dan heb ik teminste een meeluisteraar. Dat telefonische gedoe is gewoon waardeloos dat euvel is later wel opgelost, maar ik heb wel te kennen gegeven dat ik duidelijke informatie wil over de gang van zaken aan de balie of in de betreffende spreekkamer met meeluisteraar, degene die bij mij is, al die achteraftelefoontjes vind ik maar waardeloos.

Half één had ik een gesprek bij een psychologe, ik heb vanwege m’n beperkingen om een stukje begeleiding gevraagd, daar het best wel veel is wat je allemaal moet verwerken en de nodige ongemakken die het met zich meebrengt ook kan bespreken. In het algemeen heb ik verder geen klachten op dat bovengenoemde na dan. Men gaat prima met me om iedereen is lief voor me en het is er heel erg patientvriendelijk. Van een klacht als bovengenoemd kan men alleen maar weer leren en ik kan daar anderen weer mee helpen.

M’n leidinggevende van het werk heefd laatst eens tegen me gezegd je moet een klacht zien als een uitdaging… Half 2 zou ik dan de chemokuur krijgen daarvoor moest ik naar afd C11Q  op de 11e etage melden aan de balie en daarna plaatsnemen in de wachtkamer. Het duurde niet lang of we werden al gehaald door een verpleegkundige, we werden naar de kortverblijfafdeling gebracht op een zaaltje met 2 bedden. Ik kreeg het bed bij het raam waar ik lekker op kon liggen of zitten als ik de ruggesteun bijstelde.

Na wat aanwijzingen er werden wat buisjes bloed afgenomen via het infuus wat in mn arm werd gebracht daarna werd ik aangesloten aan het apperaat en ging de eerste zak erin met medicijnen tegen misselijkheid en andere ongewenste bijzaken, verder heb ik niet goed kunnen bijhouden hoeveel zakken erin gingen 4 of 5 elke keer. Als het apperaat ging piepen moest ik weer op de bel drukken dan werd het apperaat bijgesteld of de zak verwisseld. Er werd aan me gevraagd of ik een broodmaaltijd wilde daar had ik wel trek in, sinds de ochtend had ik niets meer gehad, we hadden het er ook te druk voor gehad.

Twee sneedjes brood met kaas en rookvlees, een lekkere sinaasappel, een beker melk en ik mocht ook nog kiezen tussen een bakje vla of yoghurt. Ik neem een lekker bakje yoghurt het kon niet op, ik liet me even lekker verwennen door de voedingsassistente en ondertussen werd er door de verpleegkundigen weer het nodige aan mn infuus gerommeld.

Mamma was even naar beneden gegaan naar het Leidseplein zo heet het restaurant van het ZH om daar het nodige te gebruiken, hopenlijk weet ze de weg weer terug: het is er allemaal zo groot en haar orientatie is ook niet zo jofel maar ze heeft een hollandse tong! Gelukkig kon ze toch de weg terugvinden toen ik alles op had heb ik m’n haakwerk gepakt en m’n dvd speler had ik aangezet met een leuke film erin. De koptelefoon op en lekker zitten haken, kijken en luisteren.

Maar de aandacht op de film ging wat verslappen daar er ook een zaalgenoot was die z’n verhaal kwijt wilde en al een gesprek begon met mamma en daar ging ik me ook maar even inmengen. Het sociale contact wil ook wat…

Het was al over vieren toen ik werd losgekoppeld en weer weg kon wandelen. Bij vijven waren we thuis. Mamma ging voor het eten zorgen.  Ik voelde me nog goed en assisteerde haar nog met de nodige dingen we gingen vroeg naar bed, maar ik heb de hele nacht oververmoeid wakker gelegen in m’n bed. Ik vond het liggen in bed al heerlijk op zich.

Dinsdag 21 juni
Gelukkkig niet beroerd of misselijk maar wel heel heel erg moe. Een groot gedeelte van de dag bleef ik in bed, elk uur er even uit om een beschuit of een boterham te eten met appelstroop en om even naar de wc te gaan. ’s Middags een tosti met kaas en gesnipperde ui, 2 hardgekookte eieren en groene thee. Veel thee! In koffie had ik geen trek. Later ook vruchtensap, ’s avonds spercieboontjes met gekookte aardappelen en een stukje vlees. Er moet wat naar binnen, al ging dat wat langzamer, het lichamelijk bedrijf moet weer aan de gang.

Ik had me ’s middags om 4 uur in de kleren gestoken en ben buiten even een wandeling gaan maken, heb oud papier en huisvuil naar de container gebracht. We gingen weer vroeg naar bed. Het slapen ging iets beter dan de vorige nacht.

Woensdag 22 juni
Het ging een stuk beter vanmorgen kwam er een zuster mij een spuit geven die door TNT-Express gistermorgen was bezorgd. Ik kreeg wel de waarschuwing dat ik er later op de dag wel last van zou gaan krijgen.
Kwart over 12 kwam Henk Moenen me halen we zouden naar de begrafenis van Gerrie Grootendorst, een zuster uit onze gemeente die vorige week is overleden. In de rouwdienst zouden we met ons koor gaan zingen. Het is mooi dat de Here mij daar de kracht voor gaf, om dat met elkaar te doen.
Even over vieren was ik weer thuis; na het eten (we aten vroeg) ben ik even een uurtje gaan rusten. ’s Avonds kwam Annewien Hogerdijk een zuster uit onze gemeente gezellig op bezoek en we hadden een goed gesprek met elkaar. Ook hebben we samen gebeden.

Donderdag 23 Juni
De hele nacht goed geslapen, maar ik was wat beroerd en ook een beetje misselijk dus bleef de hele morgen in bed. Mamma ging wat boodschappen voor me doen en al die dagen dat ze er was heeft ze het nodige in m’n huis gedaan.  ’s Middags had ik een afspraak bij Van Tongeren, de pruikenspeciaalzaak, die heeft mamma voor me waargenomen omdat ik daar even te ziek voor was.
De gospelgroep die normaliter donderdagavond bij mij thuis komt repeteren heb ik afgezegd; ik koos nu even voor mezelf. Gelukkig ging het tegen de avond weer wat beter. Mamma is na het eten weggegaan ze hoefde niet over me in te zitten, ik ga het wel redden!

’s Avonds is Hans een poosje bij me geweest. Vrijdag en zaterdag gaat het eigenlijk weer perfect naar omstandigheden, daar ben ik de Here dankbaar voor. Vrijdagmiddag is Hanneke v.d. Meij nog geweest. Zaterdagmiddag heeft Hellen Kerkvliet m’n rozen gesnoeit en de tuin geschoffeld. Verder zijn ’s morgens Marion Smit en ’s middags Ien Voskamp geweest en ik voel me nu zo goed alsof er niks aan de hand is.

Bij deze heb ik nog een lied op mn hart die ik met jullie wil delen, dit keer niet uit de map van de Zaaijers maar nog van mijn vorige koor.

HEER VAN HIERBOVEN

Heiland hoelang bent u nu al
met mij meegegaan.
Als met een kind dat altijd weer
besluiteloos blijft staan?

Heer van hierboven,
als ik misschien,
niet kan geloven,
zonder te zien.

Geef mij dat ik Uw voetstap hoor.
Geef mij dat ik Uw voetstap hoor.
Geef mij dat ik Uw voetstap dan hoor.

Totdat uw vrede zich in mij vervult,
heb nog geduld, heb nog geduld.
Blijf naast mij voortgaan totdat ik als een kind,
Uw Hemel vind, Uw Hemel vind.

Is het uw tred, is het Uw Geest,
die ik steeds herken,
telkens wanneer ik zonder een woord,
alleen met U ben?

Anders dan anders,
eindeloos vrij,
Wonderlijk rustig,
word het in mij.

Als ik weet dat ik U toebehoor.
Als ik weet dat ik U toebehoor.
Als ik weet dat ik u toebehoor.

Hartelijke groeten,
heel veel liefs, wees Gode bevolen
Annet