Het is 31 januari: we zijn weer een paar weken verder.
Het is al weer 4 weken geleden dat ik mn laatste bestraling heb gehad.
M’n krachten gaan heel langzaam toenemen en de dagen worden langer; dat kan ik al weer goed merken. Vooral als de zon schijnt dat is gewoon genieten! Wel ben ik geestelijk nog heel moe en wat labiel. Mijn leidinggevende op m’n werk heeft me aangeraden om psychologische hulp te nemen en ik heb vanmiddag al een mailtje gestuurd naar Marion van het L.U.M.C.
Afgelopen vrijdag ben ik naar de bedrijfsarts geweest samen met mn leidinggevende met wie ik verder wel een goede band heb al is hij zakelijk.
Ik mag voor een klein gedeelte m’n werk hervatten. De eerste weken 3 keer 3 uurtjes; na 2 weken 4 keer 3 uur; daarna 5 keer 3 uur en dan elke dag een uurtje langer. In juni hoop ik zo weer volledig te kunnen werken.
Ik ga de komende periode ook andere werktijden werken: van 9 uur ’s morgens tot half 4 ’s middags. Dat zal voor mij wel weer een hele verandering zijn, maar toch wel weer opfrissend.
Op bezoek gaan bij iemand dat kan dan ook van 4 tot 5 uur. En wat m’n zwemuurtje betreft dat zou ’s morgens van 7 tot 8 uur ook kunnen. Het 5 mei bad is ’s morgens 7 uur al open en de laatste tijd lag ik ’s middags toch al veel te slapen en aangezien ik nu veel vakantie-uren heb staan kan ik van tijd tot tijd altijd nog wel eens een middagje vrij gaan nemen.
De eerste tijd blijf ik nog in de linnenkamer werken maar volgende maand ga ik weer proberen om weer een paar uurtjes in de huishouding te gaan werken.
Afgelopen maandag 30 januari ben ik voor controle naar het ZH geweest en mag nu drie maanden wegblijven. Dan krijg ik weer een oproep voor de afdeling radiologie waar ik bestraald werd voor een controle en daarna weer 3 maanden verder moet ik weer terug en krijg ik weer een mammogram.
De zere plek op mn borst zal over een week of 4 wel weer helemaal genezen zijn is de verwachting.
Ze vond het eigenlijk niet zo verstandig dat ik nu zou gaan zwemmen… Ik zei: ik mag al zo lang niet zwemmen en ik mis het zo ik vind het nu wel heel erg lang duren!
Nu ik mag dan wel, maar na afloop wel heel goed gaan douchen want iedereen zit in dat water en door de bestralingen is de huid op die plaats wel vatbaar en zou ik zo complicaties kunnen krijgen,
De komende weken heb ik eerst toch nog wat andere dingen te doen en heb ik er even nog geen tijd voor. Het weekeind van 3/4 februari ga ik een weekeind naar Doorn naar tante Nel en Oom Jan, dat weekeind daarop dan heb ik mn verjaardag er komen wat mensen. Niet veel hoor, alleen de mensen die op 19 februari niet kunnen.
Vandaag heb ik ook een nieuwe spartamet vanmiddag uit mn werk vandaan ben ik de oude in gaan ruilen daar heb ik ook al weer 5 jaar op gereden.
Verder hoop ik dat de Here mij een gezegende tijd zal geven nu ik mn eigen leven weer mag gaan oppakken.
Ik wil iedereen die meegeleefd heeft in de vorm van gebed, kaarten, mailtjes en assistentie in m’n huis en die met me meegaan naar het ZH en ook de nodige zorg aan mij verleend hebben heel hartelijk bedanken en hopelijk tot ziens op 19 februari !!!
En natuurlijk zijn jullie ook welkom als je gewoon in de Spieghelstraat langs wilt komen rond m’n verjaardag, maar graag altijd eerst even bellen of mailen voor je komt.
Bellen mag ook weer maar ik kan alleen niet garanderen of ik dan wel thuis ben dat geld hetzelfde als je onverwachts op de stoep staat wat sommigen ook wel eens doen.
Wat m’n blog betreft het zou mooi zijn als ik die kan houden, al zet ik er niet meer elke week wat op.
Dat wordt dan 1x per maand of zo, daar ik in mijn geloofsbeleving best nog wel dingen wil delen die ik als kind, als tiener, en ook als jongvolwassene met de Here heb mogen beleven.
Laatst bij de alphakring kon ik een zuster bemoedigen die ook haar twijfels had, daar het in haar leven ook niet altijd meezit, het lijkt dan soms wel of God er niet is. Maar God is er wel en ik vertelde haar wat belevenissen die ik in mijn jonge jaren mocht beleven dat ik Gods hand gevoeld heb! We behandelden de geschiedenis van de ongelovige Thomas die niet kon geloven zonder te zien.
God laat dingen toe om ons te beproeven, om ons sterk te maken, het is niet altijd voorspoed in ons leven. Denk daarbij aan Job die ging door een diep dal, maar hij kreeg er heel wat moois voor terug. Snoeien doet groeien, ook in een mensenleven.
Ik voelde me de afgelopen tijd ook als de klei in de hand van de pottenbakker. Kneden kan pijn doen, maar beproevingen kunnen voor een later tijdstip tot een zegen zijn. Dieptepunten in een mensenleven kunnen hoogtepunten bij God zijn.
En van deze periode heb ik ook weer wat geleerd om geduld en vertrouwen te hebben. Om geduld te hebben dat is niet een van mijn sterkste kanten maar ik moe(s)t dat wel gaan leren…
Loslaten dat leer ik wel. Het komt zoals het komt; ik heb de afgelopen jaren verschillende dingen moeten loslaten. Wat het verwerken betreft daar zit ik nog middenin, daarin moet het nodige nog gerelativeerd worden.
Ik kan nu alleen maar dankbaar zijn dat alles zo goed verlopen is. Dat ik toch al die tijd m’n muzikale medewerking in de kerkdiensten kon blijven verlenen en met m’n koor uit zingen kon. Ik heb zelfs geen enkele keer verstek hoeven laten gaan, alleen maar een paar repetities verzuimd. En zelfs ook nog op therapeutische basis buiten de chemoweken om nog een paar uurtjes gewerkt: dat is toch echt wel een Gods wonder!
Lied 330 uit het liedboek voor de kerken heb ik op m’n hart, vroeger heb ik die vaak gezongen in het Leids kerkkoor:
Heb dank, o God van alle leven, die zijt alleen U zelf bekend,
Dat Gij Uw woord ons hebt gegeven, Uw licht en liefde ons toegewend.
Nu rijst uit elke nacht Uw morgen, nu wijkt Uw troost niet meer van de aarde ,
En wat voor wijzen bleef verborgen werd kinderen geopenbaard.
En of een mens al diep verloren en ver van U verzworven is ,
Gij noemt zijn naam, hij is herboren, vernieuwd door uw getuigenis.
Uw woord dat spreekt in alle talen, heeft uit het graf ons opgericht,
Doet ons in vrijheid ademhalen en leven voor uw aangezicht,
Gemeente aan wier aardse handen dit hemels woord is toevertrouwd,
O draag het voort naar alle landen,
Vermenigvuldig duizendvoud. Een stem zegt: roept wat zoudt gij roemen
Op mensengunst of heerlijkheid
’t Verwaait als gras en weidebloemen, Gods woord bestaat in eeuwigheid !
Hartelijke groeten de Here bevolen heel veel liefs Annet v.d.Meij
God alleen de eer. Hem danken wij voor jouw herstel.
Hij heeft grote dingen gedaan voor jou en voor mij.
Psalm 23 is en blijft heel bijzonder.
Veel Zegen Annet voor de komende tijd.
Liefs, Marion en familie.
Lieve Annet ,wat heb je dat weer mooi neergeschreven , je harte taal.
en hoe je God onze Here daarin weer hebt groot gemaakt,
je hebt weer een prachtige getuigenis neergezet.
ik hoop echt dat mensen je site blijven lezen .
ik word daarin zelf bemoedigd.
maar het is wel goed dat je het maar eens per maand gaat doen.
het kost je toch behoorlijk veel tijd, en dan kan je alles samen bundelen.
hoe het met je gaat.
Tante Truus heeft gevraagd om 17 febr. na afloop van ons koor met jou ook erbij, mee te gaan eten in de vlietstede.alvast voor haar verjaardag (8 mei) al is 19 febr. jou dag in de gemeente, maar daar hoef je zelf niets op voor te bereiden. of in te kopen.
ik kom direkt in elk geval als ik klaar ben in Endegeest met zingen.om te helpen.
ik kom je vrijdag weer halen zo half tien .
ik ga het nog missen als je weer gaat werken . maar dan kom je maar thuis bij mij aanwapperen en een hapje mee eten.
we zullen elkaar echt niet uit het oog verliezen .
we rummiecuppen zo graag het is gezellig toch?
nou Meis tot vrijdag en God is goed en Hij is zo groot,oneindig groot.
veel liefs van je geestelijke zus en vriendin Hanneke
Goed nieuws Annet….in meerdere opzichten!!! En naast geestelijke hulp van christenen kan psychologische begeleiding je ook goeddoen.
Blijf op de weg die God, onze Leidsman je geeft te gaan.
Fijn dat onverwacht bezoek weer welkom is. Je ziet me wel weer aanwaaien en als het op dat moment niet schikt…..no problem ik ben zo weer weg met de taxi!!
Veel rijplezier op je nieuwe elektrische fiets.
Tot sinas,
Je neef Gert
Lieve Annet,
Wat vind ik je toch een kei! Niet alleen in het verwoorden van al je belevenissen en gevoelens maar ook dat je zo positief staat in dit leven en zo dicht bij de Heer blijft. Dit ondanks alles wat je is overkomen!
Wij blijven bidden voor je verdere herstel. Maar wees toch voorzichtig met het zwemmen. Neem geen risico Annet want je kunt er nu niets naars bij hebben.
Groetjes en tot vanavond!
Janny
Ha lieve Annet,
Blij en dankbaar voor het blog wat je nu hier mocht delen..
Getuigen van je vertrouwen op onze maker, jou maker..
Fijn….
Had er afgelopen week nog meerdere malen aan gedacht dat je deze week naar het ziekenhuis moest..
Omdat de pc dienst weigerde kon ik een tijdje niet reageren..
Gelukkig is dat euvel voor nu weer even verholpen..
Hier gaat alles redelijk..
Zelf heb ik, al langere tijd last van onsteking in mn kaak, een kanaalwortelbehandeling zal daaraan wellicht een eind maken..
Toch neemt het meer energie dan me lief is..
Verre trips met auto onderneem ik op dit moment niet..
Het is me teveel georaniseer en geregel..
Vandaar dat ik afzie van het bezoeken van je verjaardag..
Hoop dat je daarvoor begrip hebt..
Het is voor mijn totale rust beter..
Ik hoop dat je de komende tijd steeds meer en meer concreet het herstel van je lichaam mag ervaren..
Gods nabijheid in alles..
Liefs van de Zomertjes uit de Floralaan..
Hallo Annet!
Wat een feest als je de afgelopen blogs leest en zoals je de afgelopen periode je verjaardag hebt kunnen vieren! Alle reden tot Dankbaarheid en dat laat jij aan alle kanten zien! Gaaf he! Ik werd net een beetje teruggehaald naar nog geen jaar geleden waarin jij onze gemeente op de hoogte stelde van wat er met jou aan de hand was. Wat mij toen heel erg raakte was dat jij uit vole borst hebt staan zingen…. weet je het nog… U tilt mij op….. En of de Heer je heeft opgeteeld, zelfs hoger dan je op dat moment maar kon bedenken! Toen een gebed en nu terugdenkend een verhoring!
Annet, wij zijn zo blij dat het nu weer zo goed met je gaat en dat je weer lekker je eigen vertrouwde leventje kan gaan oppakken… maar toch een beetje anders…. Want je kan nu alleen nog maar meer getuigen van Gods wonderbare kracht! Dat is dan ook ons gebed voor jou, dat je daar maar heel veel mogelijkheden voor zal krijgen, om anderen tot steun te mogen zijn!
Kiefs van ons allemaal,
Aron, Marjolein, Rebecca en Julia