week 2 na laatste chemo

Weer een week verder, een heftige week dit keer.

Afgelopen zaterdag had ik graag naar de landelijke gebedsdag gewild die ook in ons kerkgebouw werd gehouden, maar kon helaas niemand vinden met wie ik kon meerijden. Wie ik ook belde of ze gingen niet of waren niet thuis. Dus ik ben maar thuisgebleven want op de spartamet durf ik de afstand naar de kerk nog niet aan, dat is nog te kort na de laatste chemo; ik wil eerst nog een paar weken de tijd nemen om weer wat weerstand op te bouwen. Het blijft voorlopig even bij dat afstandje naar m’n werk. Ook voor de avonden wil ik voorlopig nog even gehaald en gebracht worden, daar het al vroeg donker is, maar ik ben wel van plan om dat allemaal weer op te bouwen.

Dus ik heb de afgelopen zaterdag DVD’s opgezocht van opwekkingsamenkomsten en heb daarvan genoten. ’s Middags een lekkere wandeling gemaakt in het park bij de Constantynhuigenslaan. Daar kwam ik Jelle en Renate met hun kinderen tegen en heb toen lekker verder een eind met hen opgelopen. Ook bij de kinderboerderij Kweeklust geweest; jaren geleden toen m’n ouders nog in de Bockhorst woonden (en waar ik zelf ook nog 5 jaar gewoond heb voordat ik naar de Spieghelstraat verhuisde) kwamen m’n jongste zussen die toen nog kinderen waren er vaak. Ze gingen graag naar de schapen met groentenafval; ik heb daar toen ook wel eens gewandeld in de tijd toen ik eind 1988 begin 1989 overspannen wat en ook drie maanden thuis was. En nu er dus weer eens heen voor een wandeling. De gemeente Leiden wil de Boerderij gaan sluiten i.v.m bezuinigingen, maar er wordt d.m.v. handtekeningen-actie’s behoorlijk geprotesteerd daartegen.

Weer thuisgekomen -ik had net m’n jas uit- barstte er weer een regenbui losg. Had ik even geluk dat ik net binnen was… Verder gespreid over de hele dag heb ik m’n huis in etappes doorgewerkt en daarna nog wat zitten breien en nog een dvd van Opwekking aangezet.

Zondag heeft Wim me weer gehaald. In de kerk hoefde ik niet te spelen, want er was een muziekgroep van buitenaf uitgenodigd: de band Zout uit Katwijk. Aan het begin van de dienst hoorden we een paar heftige berichten: 2 sterfgevallen van zieke zusters, ze waren geen lid van onze gemeente maar we stonden als gemeente wel biddend om hen heen. En ook dat Henk M afgelopen zaterdag een hartstilstand heefd gehad en in het L.U.M.C. ligt, het gaat inmiddels met Henk weer de goede kant op – al moet hij nog even in het ZH blijven. Hij ligt in ieder geval wel weer gewoon op zaal. We mogen de Here danken voor deze vooruitgang. Ik ken Henk al heel lang vanaf pak weg m’n 26ste, dus zo ong 24 jaar, nog van het Leids Kerkkoor. Hoewel hij geen lid is van onze gemeente komt hij wel bijna elke zondag bij ons in de kerk en het is zo mooi dat we als gemeente ook om hem heen staan.

Maandag heb ik weer lekker een paar uurtje’s gewerkt s avonds heeft Piet Schuil me opgehaald en heb bij Sophie en Piet weer gebruik mogen maken van de printer om alle week verslagen weer uit te printen voor mn plakboek.

Dinsdag ben ik ook weer naar m’n werk geweest en ’s middags weer eens een keer naar Tante Metty geweest om een bakkie te doen. We hebben weer eens gezellig ge-rum-mi-cubt. ’s Avonds was ik lekker thuis en heb m’n kledingkast eens lekker uitgemest en het nodige wat ik niet meer draag weggedaan. Een vuilniszak vol, die ik straks even naar de container breng, dat is ook weer lekker uitgedund en overzichtelijk in m’n kast.

Woensdag was ik lekker thuis kreeg visite van Marianne de Wolf, iemand uit m’n vorige gemeente. Van haar kreeg ik een mooie tuinlantaren, een prachtig symbool om ook de lichtpunten te blijven zien in deze periode. Dat kan ik wel gebruiken. We hebben gezellig bijgepraat over de laatste wel en wee’s uit ons leven. ’s Middags kwam Mieke v D op de thee en ze heeft namens mij even met het ZH gebeld over hoe of wat. Want ik heb alleen maar een oproep binnen van de MRI-scan en geen andere data’s voor vervolg-gesprekken en de operatie dat zou toch tussen 20 en 26 oktober plaats gaan vinden ??!!

Nou als ik nu nog geen papier binnen heb hierover dan is dat wel heel kort dag. Hier heb ik veel stress van! Ik wil het graag op tijd horen. Maar zo werkt dat helemaal niet blijkbaar. Zo kreeg ik wel een oproep voor 20 oktober voor de uitslag van de MRI-scan en daarvoor vind er eerst een overleg plaats. En dan word ik op een wachtlijst geplaatst voor opname, waar dan een paar weken overheen kunnen gaan en dat kan ook nog gaan uitlopen… En als het dan zover is dan word ik vrijdag voorafgaande gebeld wanneer ik in de week daarop geholpen word. Oo bah weer via die rot-telefoon ik wil een schriftelijke oproep of een mailtje !!!

Had ik het in m’n agenda net weer allemaal op een rij en ligt het weer overhoop omdat het maar weer anders is dan ik gedacht had. Prof Nortier had gezegd dat de operatie tussen 20 en 26 oktober plaats zou gaan vinden, rekening houdend met de wensen van mamma en van mij. Nou ik hoop niet dat ik pas in december opgeroepen word, dan kan ik geen medewerking verlenen aan de kerstoptredens van het koor. Ik dacht eind november alles af te kunnen sluiten op de na controles na en dan lekker naar de zangoptredends en naar de feestdagen uit te kijken. Mamma had graag bij me willen zijn als ik uit de narcose komt, maar dat gaat dan ook niet lukken, want 15 november gaat ze voor 6 weken met vakantie.

Ook met het oog daarop wilde Prof Nortier dat het zo spoedig mogenlijk zou gaan gebeuren en nu is het allemaal in de war en weet ik het niet meer.  Dat zo’n stomme kankercel m’n hele leven op z’n kop gooit en dat is wel iets van de Satan. Waarom moest dat nou net in MIJN lichaam komen? Dat past toch niet in mijn leven ?! Ik weet het niet meer, het gaat nu allemaal echt boven m’n pet.

Wat ik wel kan en weet hoe ik m’n huis schoon houd en wat ik moet doen in de linnenkamer op m’n werk. Ik ben nu eenmaal een huis-tuin-en-keuken-niveau-denker en kan niet met technish-moeilijke dingen omgaan. Tja probeer het maar te relativeren dat zal ook wel weer een paar dagen gaan duren. Mieke en ik hebben nog samen gebeden voordat ze weer wegging.

’s Avonds heefd Janny Spaargaren me gehaald voor de zang, want Henk ligt nu in het ZH. Ze had het gebeuren van Henk al van mij gehoord afgelopen maandag, en via anderen had ze ook al weer gehoord dat het met Henk al weer de goede kant opging.

Donderdag weer een ochtendje gewerkt s middags even naar tante Ted op bezoek geweest in Rozenburg. Om de huiselijke sleur te doorbreken ga ik ook weer een beginnetje maken met bezoekjes bij mensen die dat nodig hebben. Eerst maar even in de Mors en ZuidWest en als ik weer een paar weken verder ben dan ook weer eens mensen die verder weg wonen. Ik ga niet thuis op de bank zitten wachten op de oproep van het ZH totdat het echt in m’n bol slaat. Ik wil gewoon gaan en staan waar ik wil. En lekker vrij zijn! Of ik nu thuis ben of weg ben.

’s Avonds weer lekker gemusiceerd met de Gospelgroep en met elkaar gebeden dat m’n operatie voorspoedig zal zijn, en voor rust en ontspanning. En ook gebeden voor Henk M.

Vrijdag heb ik lekker uitgeslapen en heb een begin gemaakt aan de wekelijkse schoonmaakbeurt in m’n huis, dat doe ik ook om beweging te hebben. Om kwart over 2 was Esther Kruisman bij me die zou met me meegaan naar de MRI-scan. Samen er op de fiets naar toe, het was heerlijk zonnig weer. Nadat we even in de grote hal hadden gewacht werden we gehaald, alweer een andere plek dan de voorgaande keren. Toen moesten we eerst naar buiten naar een noodgebouwtje, gelukkig was Esther bij me want anders was ik echt weer de kluts kwijt geweest. Het ging allemaal heel voorspoedig. Voordat ik het wist werd ik er al weer uitgehaald. Als ’t een half uur heeft geduurd dan is dat wel omgevlogen!

Daarna zijn we nog even naar de mammapoli geweest voor verduidelijking van de gang van zaken, tja het was zo wat Mieke ook gehoord had. Ik heb wel gezegd als het maar geen December wordt, want ik heb in die weken ook last van een winterdip. Als de dagen kort zijn dan vind ik het niet zo jofel om de operatie te ondergaan omdat ik dan zo labiel in m’n hoofd ben.

Het is ook wel heel mooi wat een engelengeduld die meiden daar hebben, daar smelt je echt van weg en dat geeft een stuk rust. Ik heb het telefoonnummer van Ineke aan hen gegeven, die zouden ze invoeren in hun administratie en als het zover is zouden ze Ineke gaan bellen. Thuisgekomen heb ik bij de warme bakker een paar lekkere dingetjes voor Esther en mij gehaald en hebben dat thuis bij de thee lekker genuttigd. Ook kreeg ik nog een mooie kaart van haar met een anijsblokje erin.

’s Avonds was ik lekker thuis; een paar mensen uit de gemeente hebben gebeld om hun meeleven te betonen en om een luisterend oor te geven. Mamma belde ’s avonds ook nog; het was wel even heel heftig de manier hoe ik m’n verhaal eruit gooide. Tja het gaat anders lopen maar hoe dat weten we niet. Dat de oproep voorspoedig zal komen daar kunnen we alleen maar voor bidden, maar als de Here anders beschikt…

Het zal vreemd zijn: geen kerstoptredens voor mij dit jaar, maar hopenlijk komt het niet zover. Een mens lijdt toch dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest; ik moet het maar z’n beloop laten, al ben ik er verdrietig om, zolang ik nog niks hoor bouw ik gewoon weer m’n energie op. En het is zo mooi dat het weer er zo goed aan meewerkt, want het is alweer zonnig. Misschien ga ik over 2 weken een paar dagen naar Gramsbergen, afhankelijk of de treinen een goede dienstregeling hebben of het weer meewerkt en ik er de energie voor heb. Het zou mooi zijn als iemand me kon halen en brengen maar zo’n hoge eis kan ik aan een ander niet stellen. Gelukkig kon ik goed slapen die nacht.

Vandaag, zaterdag een rustig-aan-dag. De muziek weer uitgezocht voor morgen en m’n blog weer bijgewerkt, boodschappen had ik woensdagmorgen al gedaan dus ik heb nog genoeg spullen. Alleen even een broodje gehaald bij de warme bakker bij mij op de hoek van de straat. En straks weer even heerlijk een wandeling maken buiten; het is schitterend weer om energie van te krijgen.

Een paar liederen van de gospelgroep om toch koste wat het kost alles in de hand van de Here le leggen.

Een lied uit Spreuken 3 : 5, 6 en Spreuken 16 : 9. Door Peter Heijligers.
Vertrouw op de Heer met je hele hart en steun op je eigen inzicht niet.
Ken Hem in al je wegen dan maakt Hij de je paden recht.
Want het hart van de mens overdenkt zijn weg,
maar de Here bestiert zijn gang.
Laat daarom los en vertrouw op de Heer ,
want Hij is je Rots en Hij is je Schild
en Hij voert het 2 snijdend zwaard.

En nog één van de gospelgroep:
‘k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God,
Want in Zijn Hand ligt heel mijn levenslot.
Hem heb ik lief,
zijn Vrede woont in mij.
‘k Zie naar Hem op en ik weet Hij is mij steeds nabij.

en nog één uit de map van ons koor:
Here hoor nu onze bede, blijf bij ons Heer.
Geeft Gij ons uw zegen mee, blijf bij ons Heer.
Wees met ons in zorg en smart,
houdt Gij ons dicht aan Uw hart;
leidt Gij ons elke dag, blijf bij ons Heer.

Geef ons elke dag Uw kracht, blijf bij ons Heer.
Uw nabijheid dag en nacht, blijf bij ons Heer.
Wees met ons in vreugd’ en pijn,
laat Uw Geest steeds met ons zijn.
Houd Gij ons trouw en rein, blijf bij ons Heer.

Dankbaar komen wij tot U, blijf bij ons Heer.
Zegent Gij ons allen nu, blijf bij ons Heer.
Geef ons steeds ons dagelijks brood
Heer voorzie in elke nood.
Uw liefde is zo groot…….. Dank U, O Heer

Hartelijke groeten en bedankt voor jullie gebeden, kaarten, reacties, mailtje’s en meeleven. Blijf voor me bidden: dat de operatie voorspoedig kan gaan plaatsvinden en dat er rust en vrede in mij is.
Heel veel liefs de Here bevolen Annet v.d. Meij