eerste week na 4e chemokuur

Voordat ik dit verslag op de site ga zetten ben ik eerst ik gebed gegaan voor inspiratie. Normaliter deed ik dat ook maar ik ben deze week zo labiel in m’n hoofd, ik moet steeds drie keer nadenken. Als ik eenmaal een bezigheidje heb en ik word gestoord door de telefoon of de voordeurbel dan ben ik weer alles kwijt en dan weet ik ook niet meer waar ik mee bezig was.

Dieptepunten in een mensenleven kunnen ook hoogtepunten zijn. Zo ervaar ik deze voor mij moeilijke tijd ook vaak als een oase van rust om naar de positieve dingen blijven kijken en te genieten van de hand en spandiensten die ik van anderen krijg. En verder mij over te geven aan het werk van onze hemelse ploeger die met zijn ploeg in een mensenleven wel hele diepe vooren kan trekken. Hoe dieper de voor hoe schoner de wasdom die het zaad gaat brengen in de voor.

Maandag en Dinsdag had ik met mamma goede dagen gehad. Het was ook een week van herinneringen, daar het woensdag 24 augustus de sterfdag van pappa was. In het ziekenhuis hebben mamma en ik nog een poosje in het stiltecentrum gezeten; we mochten danken voor de uitslag van de scan. En we herdachten het stervan van papa van 15 jaar geleden, toen de Here in een diep verdrietige periode ook heel dicht bij ons was.

Wat ik ook met jullie wil delen is dat ik toen Gods nabijheid heel voelbaar heb ervaren en zo de kracht ontving om met de familie Psalm 23 te lezen, samen met hen te bidden en in gehoorzaamheid aan God ook handen heb opgelegd. Later hebben we bij Pappa Psalm 103 gelezen wat hij destijds ook bij zijn vader, onze Opa v.d. Meij heeft gedaan; met hem gebeden en hem bedankt voor al zijn goede zorgen, wat hij voor mij betekend heeft en wat ik van hem heb geleerd.

Vooral heb ik hem nogmaals vergeving geschonken voor al z’n tekortkomingen die ook hij had als ieder mens. Daar had hij in zijn leven zo mee geworsteld: “ik heb met Annet nog wat goed te maken”, daar had hij het wel eens over. Paps we hebben er toch over gepraat dat is nu toch klaar opgelost streep eronder… En bij zijn sterfbed heb ik dat nog extra bevestigd dat het goed is.

En dan die mooie regenboog die God ons te zien gaf toen we met de arts in overleg waren om niet verder te behandelen. Dat we daar in alle rust en vrede ja op mochten zeggen en we pappa in Gods handen legden. En we de vrede van God mochten ervaren en de vreugde dat Pappa thuis was. De dagen van rouw mochten we hierdoor ook als een feest ervaren dat pappa bij Jezus verder mag leven.

Zo denk ik nu ook aan de woorden van Psalm 23 en Lied 121 uit de Opwekkingsbundel die zongen we toen we met de kist op onze schouders over de begraafplaats liepen. Wij voelden ons gedragen door God.

Mamma en ik hebben in het stiltecentrum Psalm 103 gelezen en twee verzen gezongen, vers 1 en vers 7. We hebben ook gebeden voor de dingen die ons vandaag nog te doen staan en ook dat gebed werd verhoord. En ik sliep ’s nachts goed dat was nog niet eerder gebeurd zo vlak na een kuur.

En nu die spuit woensdag nog dat gaf wel weer de nodige stres daar het de vorige keer niet goed is verlopen en het vertrouwen daarin wat beschadigd is. Maar dat is toch goed gekomen.

Ik mocht weer genieten van Mamma’s goede zorg deze dagen. In de namiddag ging ze weer richting Gramsbergen en had ik het rijk weer voor me alleen.

Ik voelde me aardig goed en dacht het gaat wel lukken om vanavond naar de zang te gaan en belde Henk Moenen op. Hij wilde me tien voor half 8 wel komen halen dat is heel fijn want op de spartamet kan ik dat niet redden. Iedereen vond het stoer van mij dat ik toch ben gekomen het gaf me een goed gevoel.

Zodra ik weer thuis was ben ik meteen naar bed gegaan en hoopte op weer een goede nacht maar dat viel tegen… Die spuit deed z’n werk en hield me uit de slaap; het waren weer haze slaapjes die nacht…

Donderdag voelde ik me de hele dag slap ’s morgens was ik duizelig en misselijk. De hele dag maar beurtelings op de bank, achter de dvd speler en dan maar weer een uurtje in bed voor maar weer een slaapje. Verdeeld over de dag kleine beetjes eten en veel drinken.

’s Middags kwam Mieke van Delft even langs, we hebben samen zitten praten en ook gebeden. In november komt van de stichting HIP (van Jan Kruidhof) het klussenteam het dak van m’n schuur vernieuwen. En Mieke zou er met Ruud over hebben wat we kunnen gaan doen aan de voordeurbel zodat we die ook kunnen horen als we in de tuin of in de slaapkamer zijn.

Vrijdag ging het gelukkig weer een stuk beter en hebben Mieke en ik m’n huis even doorgewerkt. Verder heb ik me rustig gehouden.

Zaterdag na een nacht van afwisselend slapen en wakker liggen zat ik om 8 uur alweer aan de thee met ontbijt. Tijd om de nodige lichte klusjes weer gaan doen zoals bed verschonen, was draaien, vaatwasser aanzetten en straks weer uitruimen. Buurvrouw Simone belde aan of ze voor mij de boodschappen kon doen bij de Digros, fantastisch!

Vanmiddag komt John m’n straat weer verder doen, en vanavond gezellig met Hans.

Komende week heb ik verschillende eetafspraken dus hoef dan niet veel te koken, veel uit eten dus, fijn! Heerlijk m’n krachten komen weer terug ik durf wel weer wat plannetjes te maken om ook weer eens even onder de mensen te zijn. Dat is voor mijn geestelijke welzijn ook een goede therapie!

Afgelopen zondag is Helen nog bij me geweest uit de kerk vandaan.
Morgen kijk ik ook weer uit naar een gezegende kerkdienst en ben ik ’s middags uitgenodigs op de verjaardag van Peter de Wit (van de Gospelgroep). Van Lies kan ik een lift krijgen, maar ik kijk het eerst nog maar even aan hoe ik me voel. Te veel uitjes in te korte tijd dat gaat ook niet. Ook hierin moet ik m’n energie verdelen en de kerkgang heeft toch m’n hoogste prioriteit.
Dit was het dan van de afgelopen week. En ik mag blijven genieten van het voorrecht dat de Here me geeft. Dat ik in het bijzonder in de 2e en 3e week van de kuur nog zo goed ben dat ik de nodige dingen nog kan blijven doen!

Hier nog een lied op mijn hart die we als familie bij pappa hebben gezongen:

lied 121 uit Opwekking:

De Here is mijn Herder, mij ontbreekt niets
Hij doet mij nederliggen in grazige weiden
Hij voert mij aan rustige wateren
Hij verkwikt mijn ziel
Hij leidt mij in rechte sporen om zijns naams wil.

Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis,
ik vrees geen kwaad, want Gij zijt bij mij;
uw stok en uw staf, die vertroosten mij
Gij richt voor mij een dis aan voor de ogen die mij benauwen.

Gij zalft mijn hoofd met olie, mijn beker vloeit over.
Ja heil en goedetierenheid zullen mij volgen,
al de dagen van mijn leven;
ik zal in het huis des Heren verblijven tot in lengte van dagen


Psalm 103, pappa’s tekst (vers 1, 5 en 7 uit Gereformeerd Kerkboek)

Zegen, mijn ziel, de grote naam des Heren
laat al wat binnen in mij is Hem eren,
vergeet niet hoe zijn liefde u heeft geleid,
gedenk zijn goedheid, die u wil vergeven,
die u geneest, die uit het graf uw leven
verlost en kroont met goedertierenheid.

Zoals een vader liefdevol zijn armen
slaat om zijn kind, omringt ons met erbarmen
God onze vader, want wij zijn van Hem.
Hij die ons zelf uit aarde heeft genomen,
Hij weet, dat wij, uit stof aan ’t licht gekomen,
slechts leven op de adem van zijn stem.

Maar ’s Heren gunst zal over die Hem vrezen
in eeuwigheid altoos dezelfde wezen,
en zijn gerechtigheid de eeuwen door.
Zijn heil omsluit de komende geslachten;
zo volgen zij die zijn verbond betrachten,
van zijn barmhartigheid het lichtend spoor.

Hartelijke groeten heel veel liefs en een ieder heel hartelijk bedankt voor de gebeden, het meeleven in de vorm van kaarten en hand en spandiensten,
de Here bevolen,

Annet v.d. Meij