week 2 na 4e chemo

De afgelopen week wat moet ik daarvan zeggen…

Ook deze week mocht ik zegen ontvangen, maar ik merkte wel dat ik gauwer moe ben. Men had al tegen mij gezegd dat het ook zwaarder gaat worden nadat je meer kuren heb gehad. Zelf ervaar ik het niet altijd, in mijn bezigheden kan ik heel wat gedachten verzetten. Maar verder leef ik bij de dag en denk wel wat vooruit; maar alles onder voorbehoud.

Zondag in de dienst mocht ik heel veel zegen ervaren. Het was ook een bijzondere dienst waarin we afscheid namen van Gideon en Cindy ons kosters-echtpaar, die voor enige tijd naar een bijbelschool in Engeland gaan en vervolgens worden uitgezonden naar Thailand. Hun jongste kind werd opgedragen en ze werden uitgezegend.
Zelf ben ik de Here ook heel dankbaar dat ik weer de kracht mocht ontvangen om te spelen. Daarbij moest ik  denken aan Corry ten Boom: op één van haar zendingsmissies een aantal lezingen gaf
en aan het eind zo moe was toen ze 5 lezingen had gegeven
en haar gevraagd werd om nog een 6e lezing te geven ze eigenlijk niet meer kon maar het toch maar deed… En toen ze weer ging spreken er een wonderlijke kracht door haar heen stroomde! Na afloop sprak één van de toehoorders haar aan om haar te complimenteren en zei ook tegen haar dat er een grote engel achter haar stond. Dat was zo wonderlijk!

Zodra ik de eerste tonen op m’n fluit speel zie ik in gedachten een vlieger die wordt opgelaten en steeds hoger en hoger gaat. Ik mag dan ook die wonderlijke kracht ervaren en ga op in mijn spel en prijs daarin de Here en denk niet meer aan ziek zijn.

Op dat moment realiseerde ik mij ook dat het vandaag 28 augustus is en ik 15 jaar geleden ook die kracht mocht ervaren toen ik in m’n vorige gemeente, de Gereformeerd Vrijgemaakte kerk aan de Herengracht in Leiden, ook zoveel kracht mocht ervaren toen ik daar vooraan in de kerk naast de kist van m’n vader stond met m’n dwarsfluit de melodie van ps 27 speelde.  Het laatste vers zong ik toen solo; als gezin mochten we de wonderbare kracht ervaren.
Ik wacht af wat God nog meer gaat doen in de komende tijd. Zingen en spelen geeft in ieder geval veel kracht!

Maandag heb ik weer een paar uurtjes gewerkt en ‘s middags heb ik twee uur geslapen. Om vijf uur werd ik gehaald door Heleen Bijl om bij haar te eten.

Dinsdag ben ik naar m’n werk geweest en daarna even naar de Praxis gereden want er waren tuinplanten in de aanbieding: chrysanten en winter-violen.  Daarmee kan ik in de loop van de week m’n tuin weer eens opleuken.  ‘s Middags na gegeten te hebben ook weer een hele poos gerust en ‘s avonds vroeg naar bed gegaan.

Woensdag was ik ‘s morgens thuis. Gerry Bos kwam me helpen schoonmaken in m’n huis. Zij maakte de keuken en de douche schoon en zelf heb ik de kamer gestoft en gezogen. Daarna samen de winterviolen in de bakken geïnstalleerd en 2 grote chrysanten-bollen bij het grasveldje gezet.
Toen Gerry weer weg was ben ik na het eten een hele poos gaan rusten eerst in bed daarna nog een poosje op de bank, totdat Hanneke v.d. Meij me kwam halen want ik zou bij haar gaan eten; dat was wel weer even gezellig.

Later zou Henk Moenen me bij Hanneke vandaan ophalen om naar de zang te gaan, maar eerst nog even een kopje koffie drinken en nog even een kijkje nemen in de tuin en bij de boot bij de Rijn. ‘s Avonds weer lekker gezongen. Op 5 oktober gaat de groep alweer uit zingen, da’s al gauw; dan heb ik net m’n laatste kuur gehad… Of ik dat kan opbrengen daar kunnen we voor bidden en dus moeten we tegen die tijd maar zien… Dat is met alles zo:  als het niet lukt dan houd het gewoon op.

Ze vonden het alweer zo bijzonder dat ik alweer aanwezig was.  Dat ervaar ik zelf ook zo, dat ik na 4 kuren toch nog met één been in het normale leven sta. Wie weet wat voor een wonder de Here nog gaat doen als we uit zingen gaan,  maar als het niet gebeurd dan gebeurd het gewoon niet… Ik ben al heel dankbaar dat ik elke zondag in de dienst nog kan spelen en daar geniet ik heel erg van.

Donderdag maar weer een paar uurtje ‘s werken en nog gezellig met de collega ‘s koffiedrinken. Ze waren allemaal ook blij voor me dat ik van het ziekenhuis zulke goede berichten krijg.

Ik was van plan om daarna m’n Spartamet naar de rijwielhandel te brengen voor een onderhoudsbeurt maar had er de energie niet voor om dat te doen. Dan had ik met een leenfiets vanaf Van Vliet in Voorschoten naar huis moeten fietsen en ik vrees dat ik dat niet ga trekken; stel dat ik onderweg niet goed word… Een tuinklus thuis als ik dat niet meer trek dan kan ik er gewoon mee stoppen en lekker gaan zitten,  maar als dat onderweg gebeurd dan heb ik wel een groot probleem.

Dus ik belde hem op of m’n Spartamet gehaald kan worden voor een onderhoudsbeurt en dat kon gelukkig vandaag nog. Dus die middag maar m’n rust genomen op de bank en ben later weer een serie kaarten gaan inplakken totdat er iemand kwam voor m’n Spartamet. Mooi dat ze hem even wilden ophalen, wat een genot.

Daarna toch nog even een uurtje naar m’n bed gegaan en nog wat kunnen slapen. ‘s Avonds had ik de gospelgroep en hebben we weer lekker kunnen musiceren en bijgepraat na de vakantieperiode.

Vrijdagmorgen de nodige boodschappen weer gehaald: ik moest weer verse groenten hebben want alles was weer bijna op. En ook geld gepint voor als m’n Spartamet weer thuisbezorgd gaat worden. Thuis even gebeld: zaterdag eind van de morgen komt ie weer thuis. OK dat weet ik dan en nog een paar nodige telefoontje’s gepleegd en verder m’n rust genomen. Want vanmiddag moet ik weer naar het ziekenhuis voor een herhalingsonderzoek bij de gynaecoloog, Ineke zou om één uur bij me zijn. Op de fiets er naar toe dat kleine eindje lukt nog wel.

Tijdens het wachten in de wachtkamer zagen we daar ook Esther Kruisman, in functie als co-assistent. In de spreekkamer onderging ik alles rustig en dacht dit is toch beter dan in die nauwe scan te liggen; hier lig ik lekker in de ruimte. Wat eruit kwam is dat de cyste wel een paar cm is geslonken maar werd wel aangeraden om het weg te laten halen. Het viel mee maar ook wel wat tegen dus dat is straks 2 operaties: heftig !!!

Tja maar eerst het ene maar afwerken: ik heb nog 2 chemo ‘s te gaan, het paste niet echt in m’n hoofd wat er nog allemaal besproken werd.

Gelukkig dat Ineke erbij is. Volgende week vrijdag zullen we meer horen maar dan zal er wel gebeld worden op Ineke haar 06 nr want zelf trek ik het even niet meer.

Dus nu duurt het allemaal nog langer eer ik aan m’n herstel kan gaan werken en straks weer langzamerhand kan gaan opbouwen om weer volledig te kunnen werken… Wel werd tegen me gezegd dat het gaat om een lichte ingreep wat poliklinisch gaat gebeuren. En dat het niet zo is dat ik weken niet mag tillen. Dus we zien wel hoe dat gaat lopen op dit moment snap ik het even niet meer.

Vraag op dit punt ook maar even niets aan mij want ik weet het niet meer, ik voel me gewoon goed en heb op dat gebied ook nergens last van en toch zit er wat wat er niet hoort ?!?  Tja dat kan ik even niet rijmen. Ik moet het maar in Gods handen leggen en verder gewoon zover ik het kan de draad weer oppakken ik weet het anders ook niet. Veel dingen gaan wel goed laat ik me daar maar aan optrekken.

Ineke ging nog even mee naar huis we hebben nog even bij mij op het terras gezeten en wat gedronken daarna nog een hele poos in mijn ligstoel gelegen. Vroeg warm eten gegeten, bijbel gelezen en heb toen in de tuin even m’n gras gemaaid en m’n vlinderstruik voor een deel gesnoeid. ‘s Avonds nog wat nodige telefoontjes gepleegd en maar naar bed gegaan.

Zaterdagmorgen sliep ik een gat in de dag. Heerlijk, maar moest er toch maar uit want eind van de ochtend zou m’n spartamet worden gebracht. En ik wilde aan m’n blog gaan werken want vanmiddag krijg ik visite van Esther Kruisman en waarschijnlijk zou John ook komen voor m’n tuin. En wat zou de avond brengen?

Eigenlijk had ik vanmiddag naar de receptie van Peter en Corry Heijligers gewild, ze waren 25 jaar getrouwd. Helemaal niet meer aan gedacht toen ik de afspraak met Esther maakte… En John had vorige week afgebeld vanwege het slechte weer en daarom ben ik nu blij dat hij misschien vanmiddag wel wil komen. En ik kon ook niet garanderen hoe ik me zou voelen, jammer van de gemiste receptie: het is even niet anders…

M’n spartamet werd gebracht; hij was weer helemaal nagekeken. Ik kreeg het advies om eens na te denken over een ander “we hebben er weer één staan”. Tja m’n hoofd zit nu nog even vol van ziekenhuis- sores maar ik zal er over gaan nadenken, want ik rij straks al weer 5 jaar op deze. Het is straks in januari al weer 5 jaar geleden dat m’n vorige Spartamet werd gestolen. Misschien dat ik binnenkort er over ga bellen.

En ja het is 3 september…. Vandaag zou m’n feest hebben gaan plaatsvinden; hoe kan alles ineens worden platgegooid door zo’n akelig stomme kankercel? Ik een stevige gezonde Hollandse meid borstkanker? Dat is toch stom, ik kan dat nog steeds niet rijmen ook daar had ik deze week een beetje last van.
Als ik op m’n werk ben en zie hoe druk die meiden het hebben op de afdelingen en ik mag dolblij zijn dat ik een paar uurtjes in de linnenkamer kan werken..  Maar ja zo kon ik toch ook even wat doen; afgelopen donderdag was ik aan het eind van de rit moe maar best wel voldaan. Ik moet het eigenlijk maar zien als een hele lange vakantie met nog een aantal gezellige ziekenhuis-excursies, da’s toch ook weer interessant en leerzaam. En de ervaring die ik ermee opdoe om anderen te bemoedigen.  Zo leven we door van chemo tot chemo…

Buiten is het stralend weer; dat geeft mij straks weer energie om weer eens wat in m’n tuin te gaan doen straks. Ik kreeg van de week een schattig mailtje van Berendien: ze wil a.s. zondag naar me toekomen maar ik mag gewoon naar de kerk gaan. Ze heeft een sleutel en komt er dus wel in en zal dan koffie gaan zetten. Ook zal ze voor eten gaan zorgen, ik hoefde me nergens druk om te maken mailde ze. Ik zie er naar uit, ik heb er zin in!

Ook deze keer besluit ik weer met een lied, vooral met het oog op afgelopen zondag.

Lied 488 uit Opwekking, hij staat ook op mijn hyves-pagina:

Heer ik kom tot U
neem mijn hart, verander mij,
als ik U ontmoet
vind ik rust bij U.
Want Heer ik heb ondekt,
dat als ik aan uw voeten ben,
trots en twijfel wijken
voor de kracht van uw liefde.

refrein:
Houd mij vast,
laat uw liefde stromen.
Houd mij vast,
heel dichtbij uw hart,
ik voel uw kracht
en stijg op als een arend;
dan zweef ik op de wind,
gedragen door uw Geest
en de kracht van uw liefde.

Heer kom dichterbij
dan kan ik uw schoonheid zien
en uw liefde voelen,
diep in mij,
En Heer leer mij uw wil,
zodat ik U steeds dienen kan
en elke dag mag leven
door de kracht van uw liefde.

Hier nog vers 7 van Psalm 27 uit het Gereformeerd Kerkboek die ik toen bij Pappa heb gezongen:

Zo ik niet had geloofd dat in dit leven
mijn ziel Gods gunst en hulp genieten zou,
mijn God, waar was mijn hoop, mijn moed gebleven?
Ik was vergaan in al mijn smart en rouw.
Maar door Gods trouw keert mijn mijn vertrouwen weer;
in zwakheid wordt des Heren kracht volbracht.
Betoon u sterk, houd moed, geloof en wacht.
Wacht dan, ja wacht, verlaat u op de Heer!

Hartelijke groeten heel veel liefs de Here bevolen. Dag aan dag draagt hij ons.
Annet v.d. Meij

Naschrift uit Lelystad:
Een heel heftige week voor Annet is dit geweest. Ook dit verslag schrijven kostte Annet veel moeite, ze is er vandaag de hele dag mee bezig geweest. En toen liet ook de computer haar in de steek, waardoor alle tikwerk voor niets leek te zijn geweest. Gelukkig kon dat opgelost worden, maar de spanning die dit geeft is niet goed voor haar. Bid voor Annet dat God haar draagt in deze tijd van twijfel en pijn en dat ze mag ervaren wat in Lied 488 staat: de liefde van God diep van binnen voelen.
Jan-Pieter