week 1 na 5e chemo

De eerste week na de 5e chemo zit er al weer bijna op. De afgelopen week was ik wel heel erg moe en heel labiel in mijn hoofd, ieder woord van buitenaf was er één teveel; ik wilde alleen maar zitten of liggen en de dingen de revue laten passeren waar ik op rekende. Zoals de zorg van mamma de eerste dagen met het nodige dagritme van eten en rusten, de spuit, de zuster die langs zou komen, wat uitkijken naar gezellige post en mailtjes, gewoon dingen die in mn hoofd passen.

Dankzij de medicatie ging het slapen wat beter zodat ik overdag wat gezelliger was voor mamma. We hebben momenten gehad dat we ook even lekker konden lachen; we mochten samen bijbellezen en samen bidden, dat schept een band. Verder bracht ik m’n tijd door op de bank met een breiwerkje; even een klusje waar ik niet bij na hoef te denken omdat ik het patroon in m’n hoofd heb. Ik ben poppen aan het breien voor kinderen in Roemenië en als ik er weer een stelletje heb dan geef ik ze weer mee aan een echtpaar uit onze gemeente die daar elke zomer heengaan. Zo hoop ik er volgend jaar weer een paar klaar te hebben.

Woensdagmorgen zijn we een eindje wezen rijden en zijn naar pappa’s graf geweest. Dan denken we “waar is de tijd gebleven”,  die 15 jaar zijn zo snel voorbij gegaan! Op de terugwandeling is mamma even op een bankje gaan zitten, het weer was goed, daar mochten we even van genieten.  Zelf ben ik even naar het graf gelopen van tante Stien Tameling, dat was onze vroegere voorzitster van het Leids Kerkkoor waarvan ik ook bijna 21 jaar lid geweest ben. Da’s nu al weer ruim 7,5 jaar geleden. Ik had destijds met tante Stien een hele fijne band en heb heel wat dingen met haar kunnen delen. Destijds ging ik vaak uit m’n werk bij haar langs voor een bakkie en het gevolg was dat we weer een goed gesprek hadden en de tijd wel doordraaide. “Blijf ook maar meteen bij ons eten” zei ze dan. En dan de telefoongesprekken die ik met haar had. Ik heb haar dan ook heel erg gemist nadat ze was overleden aan leverkanker; maar ik ben de Here er dankbaar voor dat gene wat de Here in deze zuster aan mij heeft gegeven en wat ze destijds voor het koor heeft betekend. Binnenkort wordt haar graf geruimd, maar zij en haar man blijven voor altijd in m’n hart gesloten. Voordat we naar huis gingen nog even bij de bloemenstal langs voor een bloemetje. Ik nam zelf 2 mooie zonnebloemen mee voor in m’n tuin.

Woensdagmiddag is mamma al vroeg weggegaan, ze wilde nog even bij oom Willem en tante Co langs die in Amersfoort wonen, i.v.m. tante Co haar verjaardag op vrijdag 16 september. Ze waren onlangs in augustus ook 40 jaar getrouwd, dat ik daar helemaal niet meer aan gedacht heb… Alsnog van harte gefeliciteerd!

Nadat mamma weggegaan was ben ik nog maar weer een poosje naar bed gegaan. Vanavond naar de zang??? Dat ging ik helaas deze keer niet trekken en ik wilde dat risico ook niet nemen en was van plan Henk Moenen daar even over te bellen maar hij was me voor. ’s Avonds ben ik vroeg naar bed gegaan, ik heb wel geslapen maar droomde de hele nacht dat ik misselijk was en dat was ik ook (dat verwerkte ik gewoon in m’n slaap, niet echt prettig…). Gelukkig was ik niet duizelig en licht in m’n hoofd net als vorige keren.

Ook donderdag de hele dag een misselijk gevoel: eten dat deed ik de hele dag in kleine beetjes.  ’s Morgens kwam Ineke van Lelieveld langs, ze heeft een poosje bij me gezeten en gesproken over de tijd die nog voor me ligt. Want ik zie best wel tegen de operatie op. We hebben samen gebeden voor de komende tijd en het ook nog gehad over het wel en wee van het bezoekersteam. ’s Avonds ging het iets beter maar ik bleef moe en belde ook de gospelgroep af. Ik voelde me ook wat depressief en belde Hans op. Hij bood aan langs te komen, ik zei: ja graag! ’s Avonds is hij een poosje bij me geweest en hebben samen naar een film gekeken en thee gedronken. Later een lekker sapje gedronken en samen gebeden voordat hij weer wegging.

Vrijdag het ging iets beter. In etappes m’n bed verschoond en een was gedraaid. M’n eten ging weer wat beter smaken. Om 10 uur ’s morgens belde tante Nel v.d. Gaauw en ik kreeg van haar ook een bemoediging en een gebed door de telefoon.

In de namiddag kwam John m’n tuin schoffelen en ik ging koffie voor hem zetten zodra ik het voor hem inschonk probeerde ik zelf ook weer een bakkie. Yes, het smaakt weer lekker, we gaan de goede kant weer op.

’s Avonds kwam Helen even langs voor een bakkie en een praatje en we keken naar een film; dezelfde film die ik donderdagavond ook had gekeken: de film van Simsom en Delila.

Zaterdagmorgen: Yes ik knap nu echt weer op. Rustig aan wassen, aankleden, ontbijten, koffiezetten en daarna even op de Spartamet naar de Digros. Daar weer de nodige boodschappen gedaan. Ook de melk was op, de sap was bijna op en ik had trek in karnemelk en in zure dranken. (Zuur dood bacteriën.)

Teruggekomen de boodschappen in m’n fiesttas in de schuur laten zitten, dat komt straks wel. Ik ga eerst aan m’n blog werken, want tussen de middag word ik gehaald door Corine Ravensbergen (iemand van de muziekgroep) want we hebben een gezellige seminarmiddag met een gezamenlijke maaltijd en daar heb ik wel zin in! En morgen hoop ik weer van de partij te zijn in de kerk.

Bij deze heb ik ook een lied op m’n hart die ik met jullie wil delen:

Lied 803 uit de bundel Johannes de Heer

Geef de Heiland ’t roer in handen, van uw aardse levensschip,
Hij zal veilig u doen landen, Hij kent elke rots en klip.
Zij uw scheepje groot of klein, Laat uw Heiland stuurman zijn. (2x)

Hoe ook stormen mogen woeden, laat het roer stil in zijn hand
Hij zal in gevaar behoeden, Hij brengt veilig u aan land.
Hoe ook alles donker schijn’,  laat de Heiland stuurman zijn. (2x)

Blijf toch rustig Hem geloven, richt bij ’t felste stormgedruis
’t Hart omhoog, het oog naar boven, daar bracht Hij reeds velen thuis.
Hoe ook alles donker schijn’, laat de Heiland Stuurman zijn. (2x)

Veel gevaar bedreigt het leven, maar het grootst is dat ‘k niet stil
alles aan Hem overgeven en ook zelf nog sturen wil.
Daarom Heiland houd mij klein, en wil Gij mijn Stuurman zijn! (2x)

Hartelijke groeten en heel veel liefs de Here bevolen!
Bedankt voor jullie gebeden, blijf voor me bidden, want de dagen gaan weer korter worden. Dat betekent voor mij dat ik labieler ga worden, maar ook hierin schuil ik bij de Here: dat zijn vrede in mij blijft!

Annet v.d. Meij