Derde week na de 3e chemo – op naar de 4e

Derde week na de derde chemo op naar de 4e

Alweer een week voorbij, weer één om met dankbaarheid op terug te zien. Soms vloog het me deze week wel aan en voelde ik me verdrietig.  De plannen die ik deze zomer had zie ik letterlijk allemaal in duigen vallen.  September zouden we mijn 50ste verjaardag gevierd hebben, het feest wat we daarvoor gepland hadden kan nu niet doorgaan.  Ook had ik met Hans klusplannen, om in  huis het plafond te isoleren tegen gehorigheid, en de kamer lekker opknappen. Alles loopt echt wel anders nu.
Ik durf gewoon geen plannen meer te maken en vooruit te denken want er komt toch maar weer wat tussen. Het is toch wel hard werken om positief te blijven en naar de dingen te kijken die nog wel kunnen. En gelukkig dat zijn er nogal wat.
Ik moet de krachten die ik nog heb wel heel goed verdelen. Een sta en loop klus afwisselen met weer met een zitklus, en een vast dagritme aanhouden, zo kom ik toch lekker de tijd door.

Mijn levenservaring is dat ik van kinds af aan al geconfronteerd werd met teleurstellingen.  Door alles wat ertussen komt en/of door weersomstandigheden door ziekte of autopech. Daarmee kon ik ook niet altijd goed mee omgaan. Dat er ook door mijn leven een rode draad  loopt van zielenpijn van momenten van onbegrip of verkeerd begrepen worden. Zelfs door m’n liefste medemens. Hoever ben ik zelf daar debet aan geweest. Er hebben ook in mijn leven momenten plaats gevonden dat ik het moeilijk heb gehad, waarin ik alleen maar gehoor vond bij mijn Hemelse Vader. Zijn troostende armen zijn om me heen. Zodoende loopt er ook een blinkende mooie gouden draad door mijn leven heen.

Ik ben blij dat ik mijn ouders waarvan pappa nu bij Jezus leeft; ”in het Huis met de vele Woningen”, Broer en zussen  en verdere familie en kennissen, mensen uit de Baptistengemeente waar ik lid van ben.
Iedereen die mijn levenspad kruist deze troost kan geven dat de Here zo genadig is dat hij fouten en gebreken van mensen gebruikt om er wat moois van de maken.
Zo groot is Zijn genade! Zolang wij maar onze fouten blijven erkennen en belijden voor Zijn aangezicht Hij ze wil vergeven, en wij zo ook elkaar onze tekortkomingen mogen vergeven.

Afgelopen zondag mocht ik weer opnieuw genieten van de kerkdienst. Meewerken in de zang en muziekgroep,  en de gesprekken met diverse mensen. Na het koffiedrinken met Wim en Marion mee en daar een paar uurtjes geweest wat erg gezellig was. Wim had me ook deze zondag gehaald voor de kerk. Thuisgekomen heb ik de verdere middag gerust en s avonds nog naar een film gekeken.

Maandag ben ik weer een paar uurtjes naar m’n werk geweest. Thuis weer wat gegeten en rust genomen. Om 2 uur was Ineke er want ik moest om kwart over 2 in het ziekenhuis zijn voor de MRIscan en zij ging met me mee. En hoe zal dat gaan verlopen? We hebben nog samen gebeden voordat we weg gingen. De scan op zich is goed verlopen. Gewoon aan leuke dingen denken als je op je buik in die nauwe buis zo stil mogelijk moet liggen. Voor 15.00 liepen we alweer buiten naar onze fietsen. Ineke ging nog even mee voor een kopje thee.

Helaas laat de uitslag nog steeds op zich wachten.  Moeten we maar aannemen dat hij positief is, “geen bericht goed bericht” ja toch?! ‘s Avonds ben ik even een paar uurtje s naar Tante Metty geweest. Krista kwam ook,  we mochten genieten van haar vakantie verhalen.

Dinsdag ben ik ook weer een paar uurtje s naar m’n werk geweest. ‘s Middag had ik een afspraak met de pruikenspeciaalzaak om mijn pruik te laten wassen. Ze hebben me geleerd hoe ik dat nu zelf kan doen. Mijn zomerjas was ook weer klaar kon ik die ook gelijk weer ophalen bij de Gouden Schaar.

Woensdag kwam Gerrie Bos en we hebben samen mijn huis weer doorgewerkt. Heerlijk alles weer schoon. En ik kreeg een lekker bakje druiven. Na het rusten nog wat in de tuin gedaan,  de rest van de forsytia gesnoeid. Gister had ik nog het gras gemaaid en aangeharkt. s Avonds was ik bij Ien Voskamp in de Parelvissers we hebben daar gezellig in het restaurant gegeten dus dat was alweer een uitje.

Donderdag weer een paar uurtje s gewerkt.  ‘s Middags even op de spartamet een rondje gemaakt. Heerlijk door het tuincentrum gelopen op zoek naar een parasolvoet lichtgewicht die met zand of water gevuld kan worden. Niet kunnen vinden, maar wel een bus slakkengif gekocht. Kan Mamma daar de volgende week weer mee aan het werk als ze weer bij me is. In de stad naar de dixon foto’s opgehaald. Bij blokker nog even gekeken voor een parasolvoet en ja hoor geslaagd! Dat was weer dan ook weer een uitje.

Thuis wat rust genomen toen kwam Mieke v Delfd gezellig bij me langs (ze had me al gebeld via mn mobiele telefoon toen ik nog door het tuincentrum liep ) We hebben gezellig bijzitten kletsen onder het genot van een bak thee. Ze kwam ook met de nodige leuke voorstellen die ik maar al te graag aanpakte en mij ook weer een hele goede moed gaven. Ze wist via een stichting mensen die het dak van mijn schuur kunnen vernieuwen daar zou ze dan achteraan gaan. Waarschijnlijk zou die klus dan in het najaar gaan plaatsvinden.  Zodoende krijg ik dan ook voor een grote klus een hand en spandienst!

We hebben ook samen gebeden voor een goed verloop van deze ziekte-periode. Toen ze weer weg was ging ik met de sneeuwballenboom aan de gang om die te snoeien en alle takken klein gemaakt in de bruine bak. De buurvrouw bood haar bak te leen aan dus ik kon een hoop rotzooi kwijt.
Dan maar weer zorgen voor de warme hap die was zo klaar was alleen maar even wat uit de vriezer halen ontdooien en klaarmaken dat was de hele week al zo. Makkelijk toch en toch gezond.
Na nog een uurtje rust kwam de gospelgroep en hebben we nog lekker gemusiceerd gepraat en gebeden met elkaar.

Vrijdag voor mezelf had ik weer een programma in elkaar gedraaid. Afwisselend met actie en rust maar alles liep toch ook weer anders. Eerst ‘s morgens wat langer geslapen en heel rustig aan gedaan. Ik wilde in de tuin nog een boom een kop kleiner gaan maken. Elke dag een beetje dan komen we er ook, en heel rustig aan. Maar zodra ik de klus geklaard had en de laatste rommel aan het opvegen was hoorde ik in de brandgang Helen roepen.
Die stond aan mijn voordeur te bellen, maar in de tuin hoor ik de bel niet. Tja als je niet van te voren opbelt voor een afspraak dan loop je die kans eenmaal. Dat is met neef Gert ook een paar keer gebeurd, onaangekondigd bezoek dat werkt bij mij meestal niet in ga echt niet achter de planten zitten wachten.
Maar goed haar maar even binnengelaten door de schuttingdeur en haar meteen laten zien wat Jan v.d.Meij allemaal gerepareerd had. en ook de dingen die Hans voor me had gedaan. Hellen bood aan om nog even een schoffel door mn tuin te halen en wat overtollige rozenstruiken weg te halen. Ondertussen ging ik de parasols opzetten en onze zitplek inrichten,  thee zetten en wat pannekoeken warm maken die ik nog had liggen.

Samen bidden en danken en samen bijkletsen en ze maakte het verdere rozensnoeiwerk af. Nadat ze weer vertrok ging ik weer voor een paar uurtje s  lekker achterover in mijn ligstoel.
Zo kon ik in de namiddag er weer voor een poosje tegen. Dus ging ik even naar  het 5 meiplein naar de Hema voor plakboeken en voor schoensmeer naar de hakkenbar. Mijn schoenen zien er niet uit. Daarna even naar Bruna voor wat postzegels en meteen maar een lekker gebakken visje mee bij de visboer.

Thuisgekomen ik wilde net weer lekker ontspannen gaan zitten met m’n lekkere visje een bak melk en een sinaasappel,  laat ik ook even mn bijbel pakken zodat ik voorlopig niet weer uit mn stoel hoef…
De voordeurbel! Pfffff dat paste eigenlijk niet meer in mn hoofd. Ik wil vis eten anders word hij koud en dat is niet lekker. Een onaangekondigd bezoek ik was toch wel nieuwsgierig. Treft Gert mij eindelijk eens een keertje thuis. Ondanks dat het mij helemaal niet uitkwam liet ik hem toch maar  binnen. Dan maar toch koude vis. Praten en luisteren,  dat eet voor mij ook niet prettig.
Jammer van m’n lekkere visje. Lastig ook want het bezoekje paste niet echt in mijn hoofd nu.

Om het toch maar even gezellig te houden heb ik maar even de nodige moppen getapt het was wel even gezellig maar ik was blij dat hij weg was en ik nog even wat groenten kon klaarmaken.
Het resterende van de avond nog even op de bank achter een film… weer die (rot) telefoon… o misschien belt Hans voor eventueel morgenavond,  maar nee het was Mamma of er al gebeld was over die injectie. Nee dat gebeurd maandag
morgen pas maar daar gaan we wel even achteraan in het ziekenhuis zodat het niet weer mis gaat lopen. Er moeten toch de nodige zaken even goed doorbesproken worden. De uitslag van de scan heb ik ook nog steeds niet, het komt wel goed. Daarna niet lang meer gewacht en ben lekker naar bed gegaan en draaide een lekkere lange nacht.

Zaterdag weer een nieuw programma 8 uur uit bed 9 uur al weer op de spartamet naar de digros om het nodige weer in huis te halen. Zodat we weer van alles zijn voorzien en we de vierde kuurweek in kunnen gaan en voorlopig de laatste rit op de spartamet hebben gehad. Met alles rekening gehouden zodat we het nodige dingen weer kunnen pakken waar ik trek in heb.  In zo’n kuurweek smaken een heleboel dingen anders. De verdere dag houd ik me rustig en werk weer lekker aan mijn verslag,  onderbroken door  wat huishoudelijke klusjes zoals bed verschonen, was ophangen, vaatwasser uitruimen en als het lukt nog even een boompje pakken in de tuin.

‘s Middags kwam John m’n straatje en terras lekker schrobben en als hij klaar is dan heb ik nog een lekker pannekoekje voor hem. Verder zien we maar weer wat er  allemaal gaat passeren vervelen doe ik me nog steeds niet.

Ik besluit ook nu met een lied die in me opkwam toen ik van de week met Mieke in gebed was.

Hij staat in de zangmap van de Zaaiers, het is lied 249 uit Opwekking:

Heer wat een voorecht
om in liefde te gaan ,
schouder aan schouder
in uw Wijngaard te staan,
samen te dienen, te zien wie U bent,
want uw woord maakt
uw wegen bekend.

refr

Samen op weg gaan,
dat is ons gebed,
als een volk , dat juist daarvoor
doot U apart is gezet.
Vol van uw liefde,
genade en kracht
als een lamp
die nog schijnt in de nacht.

Samen te strijden in woord en in werk.
Een zijn in U , dat alleen maakt ons sterk.
Delen in vreugde, in zorgen, in pijn,
als uw kerk , die waarachtig wil zijn.

dan lied 252 uit opwekking

Heer doorgrond mijn hart,
maak het echt voor U,
Heer doorgrond mijn hart,
laat mij zijn als U,

U bent de Maker,
ik ben de klei
Kneed mij en vorm mij,
Heer verander mij.

Bedankt voor al jullie meeleven in de vorm van gebed kaarten telefoontje
s mailtje s bezoekje s
en hand en span diensten dat doet mij iedere keer weer heel goed

Hartelijke groeten heel veel liefs de Here bevolen Annet v.d.Meij